Het was al gênant, maar het begint nu ook schadelijk te worden. De onafgebroken reeks van incidenten waarop wij burgers door Haagse politici worden getrakteerd.

Een minister die Kamerleden betiteld als onwelriekende reuzel, een Kamerlid dat een bewindspersoon een spion noemt, een kabinet dat uit protest de vergaderzaal uitloopt, een parlementariër die het woord moet worden ontnomen, twee ministers die aangifte doen tegen een Kamerlid dat hen met een nazivlag had afgebeeld, volksvertegenwoordigers die elkaar uitschelden, ministers die in onbeschaamde lichaamstaal hun weerzin jegens de Kamer tonen, een Kamervoorzitter die de boel niet in de hand kan houden en dan natuurlijk de affaire-Arib, uitmondend in een aangifte wegens het lekken van geheime stukken en in de karaktermoord op een gevierd voormalig Kamervoorzitter.

Schandalig

Het is de oogst van twee, drie weken Den Haag. Waarschijnlijk niet eens compleet, want zo uit het hoofd opgeschreven.Het is echt te schandalig voor woorden. Alsof we niet in een van de meest penibele periodes na de Tweede Wereldoorlog leven!

Per stuk kun je menig incident relativeren met een verwijzing naar de parlementaire historie: onbeschoftheid is van alle tijden en bovendien niet voorbehouden aan het klootjesvolk. Wat er nu gebeurt, stijgt daar echter boven uit, in frequentie en in heftigheid.

Karaktermoord

Er gaat bijna geen dag voorbij zonder intern gedoe in Den Haag. Het lijkt ook te escaleren. Die afmars van het kabinet uit ’s lands vergaderzaal is onvertoond en vooral nodeloos polariserend.

De affaire-Arib is nog erger: Kamerleden die een collega en oud-Kamervoorzitter aan een extern onderzoek willen onderwerpen vanwege haar verondersteld hardhandig management jaren geleden. De aanstichters komen overigens niet uit het parlement, maar uit de ambtenarij, niet van de werkvloer, maar uit de top, niet met open vizier, maar anoniem. Om zich ervan te verzekeren dat hun karaktermoord nooit meer ongedaan kan worden gemaakt, mochten deze overheidsdienaren in strijd met hun ambtseed nog even leeglopen in de NRC, de krant die eerder al stiekem was geïnformeerd over het op handen zijnde onderzoek. Op dezelfde dag meldden collega-ambtenaren in HP/DeTijd dat ze met Arib geen enkel probleem hadden.

En het presidium maar mummelen over ‘veilige werkomgeving’.

Boetedoeningen

Uiteraard zien regelneven hun kans schoon en bepleiten ze – zoals afgelopen week – een aanpassing van het Reglement van Orde. Dat ontspoorde in een oeverloos gebabbel over wat nu precies een bedreiging is.

En – je kon er op wachten – met een ‘helder protocol’ zouden voortaan affaires als met Arib kunnen worden voorkomen, aldus een parmantig hoofdredactioneel commentaar in De Volkskrant van 3 oktober.

Papier hier!

U en ik bereiden ons ondertussen voor op de boetedoeningen van allerhande prominenten die zullen verklaren dat dit niet ‘het nieuwe leiderschap’ is waar ze zich zo sterk voor maken. Of ‘de waardigheid van het parlement’, of ‘de noden van de mensen in het land’ of welke gemeenplaats ze toevallig te binnen wil schieten. En anders is er altijd nog het verbale padvindersmes waarin zinnetjes zitten als ‘dat had anders gemoeten’ en ‘dit is niet goed gegaan’.

Het is de dames en heren in Den Haag mogelijk ontgaan dat het publieke vertrouwen in hen lager is dan ooit. Wellicht ook is hen ontschoten dat in de echte wereld menigeen het water aan de lippen staat (prijzen) en de angst om het hart is geslagen (Oekraine).

Hou op met zeuren

Misschien kunnen onze politici weer gaan doen waarvoor ze zijn ingehuurd.

Geef een gezaghebbend Kamerlid de voorzittershamer, hou op met zeuren over reglementen en protocollen, stop met schelden en rellen en doe wat je moet doen: de bevolking en het land vooruithelpen!

Dan hebben jullie het al lastig zat, want tot op heden is vrijwel niets gelukt.

Paul Verburgt