Elke week moet de redactie van De Volkskrant zich de tandjes werken om de super dikke zaterdageditie vol te krijgen. Praat je toch al snel over 180 pagina’s en  honderden artikelen. Dan moet je als hoofdredactie prioriteiten stellen en delegeren. En dat gaat niet altijd goed.

Ik denk dat het zo is gegaan.

“Mensen, is het wetenschapskatern klaar?”
“Jep, we hebben alleen het artikel over de eikenprocessierups laten vervallen voor een nog actuelere kwestie.”
“Nog actueler?”
“Ja, over de TU Eindhoven die voorlopig alleen nog maar vrouwen wil benoemen.”
“Ah, diversiteit. Altijd goed.”

En zo verscheen op 29 juni in de krant die een hard core apostel van de identiteitspolitiek is, in het wetenschapskatern opeens een artikel waarin de heilige graal van de diversiteit kapot werd gegooid. Diversiteit werkt lang niet altijd beter kopte de krant.

Geen nare boze witte bejaarde man

De schrijver van het artikel is niet een nare, boze, witte, bejaarde man die niet met zijn tijd wil meegaan, maar een gerenommeerde vrouwelijke wetenschapsjournalist, Enith Vlooswijk. Ze interviewde een reeks mensen, ook weer geen boze, witte, bejaarde mannen die niet met hun tijd willen meegaan, maar diversiteitsonderzoekers aan onze universiteiten die ver over de grenzen hebben gekeken.

‘Leidt diversiteit op de werkvloer tot meer creativiteit en innovatie? ‘, was de vraag. In het diversiteitsjargon heet dit de innovatieclaim. “Absoluut niet”, aldus Meir Shemla, assistent-professor aan de International School of Management van de Erasmus Universiteit.

In theorie zouden divers samengestelde teams beter moeten presteren omdat er een vruchtbare clash van ideeën zou ontstaan, maar de praktijk is anders. Dan zijn, zo blijkt uit talloze overzichtsstudies, demografische verschillen zoals geslacht, nationaliteit en etniciteit juist een hinderpaal. Het geeft allerlei misverstanden, stress en conflicten, meer dan in homogene teams. “Dat leidt tot lagere prestaties.”

Oeps….

De Utrechtse diversiteitsonderzoeker Wiebren Jansen zegt ongeveer hetzelfde. “Homogene teams kunnen vaak effectiever samenwerken.” Als een team erg (in mijn woorden: kunstmatig) divers is samengesteld, zoeken mensen met overeenkomende kenmerken en achtergronden elkaar informeel op. Dat kan weer leiden tot polarisatie.

De Volkskrant zegt dagelijks door een miljoen mensen gelezen te worden. Daar zitten vast veel habituele abonnees tussen zoals ik. Al decennia lees ik die krant en ik zeg hem niet op omdat ik hem niet opzeg. De sjabloonmatige progressiviteit is vaak oersaai en gênant oppervlakkig, maar ik behoor niet tot de mensen die een oude vriend afdanken omdat ‘ie aan het aftakelen is.

Voor menige lezer zal die pasklare progressiviteit juist de grote attractie zijn. Lees de ingezonden brieven en columns er maar op na.

Je mag dus verwachten dat vele diversiteitsadepten het stuk hebben gelezen en geschrokken zijn. Maar heeft u iets gemerkt?

Ik niet. Het bestuur van de TU/e bleef stil, net als al die headhunters, hr-consultants, topvrouwenstichtingen, columnisten, belangenbehartigers, twitteraars en identiteitspolitici.

Verdringing is redding der mensheid

Nou is verdringing de redding der mensheid. Dus ik doe niet moeilijk. Integendeel. Ik kijk juist met interesse hoe de laatste verdedigingslinie wordt ingenomen.

Dat diversiteit op de werkvloer eerder een probleem dan een voordeel is, is volgens de diversiteitsaanhangers te wijten aan de … aanzwellende, dramatische muziek … vooroordelen van witte mannen.

Sommigen zijn nog zo aardig om er ‘onbewuste’ vooroordelen van te maken, maar de bron blijft de witte man.

Ik noem wat voorbeelden uit het Volkskrantartikel.

Mannen die sociaal-niet-zo-handige vrouwen toch een slechtnieuwsgesprek laten voeren, omdat zij vinden dat vrouwen dat nu eenmaal beter kunnen. Of mannen die vrouwen extra kritisch beoordelen als ze een ‘mannelijke’ klus moeten uitvoeren. En mannen die door verbaal alfa-gedrag vrouwen in een hoek drukken.

Daarbij gelieve u uitsluitend te denken aan werkomgevingen waarin witte mannen de baas zijn. Op alle andere werkvloeren is de boel zoals u weet okidoki.

Och och, als de wereld niet door opwarming ten ondergaat dan wel door witte mannen!